Patryk Świtalski, w szatni juniorów pieszczotliwie nazywany „Zielkiem” jest Panem i Władcą środka pola. Zielu wiele razy w tym sezonie dowiódł swojej klasy pięknymi uderzeniami z dystansu, fantastycznymi asystami czy świetnymi odbiorami. Jestem przekonany, że kibice Żurawianki dawno nie widzieli w szeregach pierwszej drużyny tak wszechstronnego i świetnego technicznie zawodnika.

Patryk, swój pseudonim – „Zielek” zawdzięczasz bardzo technicznemu zawodnikowi jakim jest Piotr Zieliński. Czy sam, podobnie jak koledzy z szatni zauważasz, że jesteś do niego podobny?

Tak, mamy bardzo podobny styl do siebie. Jeśli chodzi o grę na boisku, tak jak Zieliński lubię pograć technicznie, podać długą piłkę, a czasami uderzyć z daleka. I jakoś mi to idzie.

Żeby nie przesłodzić, trafiłeś do Żurawianki wiosną 2019 roku. Nie od razu jednak zacząłeś grać tak wspaniale jak teraz, potrzebowałeś rundy na rozpęd. Co sprawiło, że w końcu odpaliłeś?

Tak, musiałem się zaaklimatyzować w drużynie i potrzebowałem czasu aby odpalić 100% moich możliwości. W seniorach brakuje mi  jeszcze pewności siebie, ale z czasem mam nadzieje, że przyjdzie do mnie.

Każdy na boisku wiedział jak wielki wpływ masz na grę zespołu, jednak ten bezpośredni wkład – bramka, przyszedł bardzo późno, dopiero w tym sezonie. Co poczułeś, gdy piłka wreszcie wpadła do bramki? Ulgę?

Satysfakcję, bo próbowałem dokonać tego czynu od praktycznie dwóch sezonów, ale jakoś mi to nie szło, ale gdy już trafiłem, poczułem przełamanie. Teraz bramka to dla mnie norma.

Jak już worek z bramkami się rozwiązał, to porządnie. Z czterema bramkami w sześciu meczach jesteś najlepszym strzelcem drużyny. Dość niecodzienne, będąc pomocnikiem. Czujesz się odpowiedzialny za poczynania ofensywne zespołu?

Tak, myślę, że jestem jednym z motorów napędowych naszej ofensywny i swoją grą wnoszę bardzo dużo do drużyny. Dobry jestem po prostu.

Próbujesz już od jakiegoś czasu sił w seniorach, co twoim zdaniem stoi na przeszkodzie do przebicia się do składu, chociaż do sporadycznego pojawiania się na boisku?

Myślę, że jeśli zaaklimatyzuję się w drużynie seniorów to nic nie będzie stało na przeszkodzie i będę pojawiał się na boisku.  Bo z aklimatyzacją w drużynie, idzie moja pewność siebie, co daje mi możliwość pokazać wszystkie umiejętności.

Wracając do juniorów. Jesteś pierwszy do przejmowania opaski kapitana, gdy boisko opuszcza Kuba Nizioł. Jak się czujesz jako lider zespołu?

Jak zawsze, nawet bez opaski kapitana czuje się jak lider zespołu. Odkąd pamiętam lubiłem dyrygować kolegami na boisku, ustawiać ich, dawać im rady. Opaska nie jest mi do tego potrzebna.

Z jakim zawodnikiem Żurawianki najlepiej współpracowało ci się na boisku do tej pory?

O kurde, ciężkie pytanie, ale jeśli miałbym wybierać to wydaje mi się, że byłby to Filip Opacki.

Czego możemy spodziewać się w tym roku po Patryku Świtalskim, a czego po drużynie juniorów?

Po Patryku oby najlepszego, a po drużynie oby więcej zaangażowania w mecz i punktów.

Dzięki za rozmowę!

Dzięki.